Książka zakupiona ze środków finansowych Biblioteki Narodowej.

Mercury 13 opowiada mało znaną historię trzynastu niezwykłych kobiet, które trenowały do lotów kosmicznych. W 1961 roku, w chwili, gdy NASA wysłała w przestrzeń kosmiczną swojego pierwszego astronautę, grupa kobiet uczestniczyła w tajnych testach z nadzieją na to, że jedna z nich zostanie pierwszą Amerykanką w kosmosie. W legendarnej Lovelace Foundation przeszły one te same trudne próby, co astronauci z Siódemki programu Mercury, ale ostatecznie zostały odrzucone przez decydentów z NASA i Kapitolu. I dlatego to ZSRR stało się pierwszym krajem, który wysłał kobietę w kosmos, co nastąpiło w 1963 roku. USA czekały z podjęciem takiej decyzji przez kolejne dwie dekady. Martha Ackmann przedstawia historię dramatycznych wydarzeń będących udziałem trzynastu niezwykłych kobiet, znakomitych pilotek, które niejednokrotnie kosztem prywatnego życia wspierały swój kraj w kosmicznym wyścigu ze Związkiem Radzieckim. Oprócz długich rozmów z bohaterkami Ackmann przeprowadziła wywiady z Chuckiem Yeagerem, Johnem Glennem, Scottem Carpenterem oraz innymi ludźmi z NASA i Białego Domu, którzy znali program od podszewki. W książce znalazły się także niepublikowane dotąd zdjęcia Trzynastki z testów w Lovelace. Mimo niespełnienia marzeń o locie w przestrzeń kosmiczną, kobiety z Trzynastki osiągnęły bardzo wiele. Jerrie Cobb, która zaczęła latać w tak młodym wieku, że musiała siadać w kokpicie na poduszkach, zasłynęła z samotnych lotów nad lasem deszczowym Amazonii. Wally Funk, która dzięki elokwencji przebrnęła przez testy w Lovelace, została jedną z pierwszych kobiet-śledczych w urzędzie lotniczym FAA. Janey Hart, czterdziestoletnia matka ośmiorga dzieci i najstarsza z kandydatek na astronautkę, ujawniła talenty polityczne, prowadząc kobiety przez przesłuchania w Kongresie USA, a później pomagając w założeniu Narodowej Organizacji Kobiet. Książka jest hołdem złożonym tym niezwykłym kobietom i piękną historią o ludzkiej determinacji, wytrwałości i niezachwianej nadziei.

W latach dwudziestych XX wieku lot sterowcem wyrażał ducha epoki. Luksusowy Graf Zeppelin przewoził pasażerów z Niemiec do Brazylii; w Wielkiej Brytanii uruchomiono loty sterowcem, aby połączyć odległe części imperium; w Ameryce zaprojektowano strzelistą iglicę Empire State Building jako wieżę dokującą dla sterowców. Ten innowacyjny środek transportu oferował coś jeszcze, a mianowicie – nowe możliwości eksploracji niezbadanych lądów. Podczas gdy poprzedni badacze Arktyki i Antarktyki musieli stawiać czoła trudnym i często zabójczym warunkom, sterowce umożliwiały szybkie ominięcie niebezpieczeństw czyhających na nieznanych ziemiach. W 1926 roku słynny norweski odkrywca Roald Amundsen, który jako pierwszy dotarł do bieguna południowego, nawiązał współpracę z włoskim konstruktorem sterowców, generałem Nobile, aby odbyć pionierski lot nad biegunem północnym. W swojej książce Mark Piesing ujawnia, że chociaż w ostatecznym rozrachunku misję tę uznano za sukces, mogła zakończyć się niepowodzeniem. W maju 1928 roku, kiedy konflikt z Amundsenem uniemożliwił dalszą współpracę, Umberto Nobile, jego suczka Titina i załoga złożona z czternastu Włochów, jednego Szweda i jednego Czecha, wyruszyli na pokładzie sterowca Italia na poszukiwanie nowych lądów w kole podbiegunowym północnym. W pobliżu bieguna natrafili jednak na potężną burzę i rozbili się na lodzie. Tak oto rozpoczęła się największa polarna misja ratunkowa w historii. Na poszukiwania rozbitków wyruszył między innymi Amundsen, który wkrótce sam zaginął bez śladu. Tymczasem Nobile i jego towarzysze toczyli desperacką walkę z pogodą, niedźwiedziami polarnymi i rozpaczą. Gdy w końcu ich dostrzeżono i samolot poszukiwawczy wylądował, pilot ogłosił, że miejsca wystarczy tylko dla jednego pasażera… Opierając się na dramatycznych relacjach ocalałych oraz na świadectwach bohaterskich ratowników, autor Katastrofy N-4 ukazuje pasjonującą, prawdziwą historię wydarzeń, do których doszło, kiedy blask i brawura epoki zeppelinów zderzyły się na krańcach świata z brutalną rzeczywistością.

W 1606 roku do Moskwy przyjeżdża wojewodzianka sandomierska Maryna Mniszchówna, żona cara Dymitra Samozwańca. W polskim poselstwie znajduje się rotmistrz Andrzej Kołakowski, oficjalnie dowódca eskorty klejnotów królewny Anny Wazówny. Bohater od pierwszego wejrzenia zakochuje się w córce kniazia Łukomskiego, infamisa, który musiał uciekać z Litwy, a teraz za pośrednictwem polskich posłów pragnie odzyskać królewskie łaski. Kiedy wszystko zdaje się iść po myśli młodej pary, w Moskwie wybucha bunt i dochodzi do straszliwej rzezi. Dymitr wraz z wieloma Polakami zostaje zamordowany, inni popadają w niewolę… W Koronie Carów powracają bohaterowie Mroku Północy, kontynuacji Sienkiewiczowskiej Trylogii. Triumfatorzy spod Kircholmu ruszają tym razem w tajemnicze, dzikie i zimne krainy za wschodnią granicą Rzeczypospolitej, gdzie czeka ich walka o przetrwanie i nieludzka niewola. Czy rotmistrz Kołakowski zdoła zbiec z zesłania na dalekiej północy? Czy odnajdzie swoją ukochaną? I jakie zamiary ma wobec niego zuchwała córka bojarska Ksenia Ostrowikina? Kiedy na rotmistrza spada oskarżenie o zdradę, na pomoc ruszają przyjaciele – odważny i rycerski pułkownik Jerzy Wołodyjowski, ojciec przyszłego pierwszego obrońcy ojczyzny, oraz Jan Onufry Zagłoba – młody opój i samochwała, który fortelami potrafi wywinąć się z największych opałów. Stawką jest nie tylko odnalezienie i oczyszczenie druha z haniebnych zarzutów, na szali pojawia się także los Rzeczypospolitej, ponieważ spisek cara Wasyla Szujskiego i króla Szwecji Karola Sudermańskiego grozi jej unicestwieniem. Na drodze wojskom moskiewskim i szwedzkim oraz najemnikom z całej niemal Europy staje kilka tysięcy straceńców pod wodzą hetmana Żółkiewskiego. Klęska może przynieść Polsce zgubę, nagrodą za zwycięstwo może być Czapka Monomacha – legendarna Korona Carów… Korona Carów to druga część nowej Trylogii...

Mrok Północy jest nie lada gratką dla miłośników Trylogii Henryka Sienkiewicza. To pierwszy prequel klasycznej opowieści, która rozpoczyna się niemal pięćdziesiąt lat przed wydarzeniami opisanymi w Ogniem i mieczem. W powieści ożywają legendarne kresy dawnej Rzeczpospolitej. Młody Onufry Zagłoba, hulaka i miłośnik kobiecych wdzięków, wraz z ojcem Michała Wołodyjowskiego wyruszają na daleką północ, aby bronić kraju przed szwedzkim najazdem. Na drodze młodych rycerzy pojawiają się piękne kobiety, które skradną im serca – Julia Kurczówna i Konstancja de Lorche. Ich wspólnemu szczęściu usiłują jednak przeszkodzić hrabia Berg i książę Wilhelm, władca Kurlandii. Na bohaterów czekają zasadzki, zdrady, szermiercze pojedynki i pościgi. Muszą przezwyciężyć niezliczone trudności i lata rozłąki, zanim wreszcie spotkają się na ślubnym kobiercu. Jan Onufry Zagłoba i Jerzy Wołodyjowski muszą zmierzyć się z nadciągającymi Szwedami. Naprzeciw wielotysięcznych wrogich zastępów staje garstka obrońców. Ponoszą klęski i bohatersko bronią kresowych twierdz, nad którymi dumnie powiewa chorągiew Rzeczpospolitej. W końcu jednak bohaterstwo i wytrwałość rycerzy zostają nagrodzone – pod Kircholmem wojsko polsko-litewsko-kozackie roznosi w pył niemal pięciokrotnie większą armię szwedzką Karola Sudermańskiego, odnosząc jedno z największych zwycięstw w historii i zyskując podziw w całym świecie. Mrok Północy to pierwsza część nowej Trylogii… Adam Stawicki (ur. 1976) – Politolog, dziennikarz i urzędnik samorządowy. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Warszawiak z urodzenia, z zamiłowania historyk i varsavianista. Mrokiem Północy – pierwszą częścią nowej Trylogii, debiutuje na literackiej mapie Polski.

Urodzona w angielskiej rodzinie szlacheckiej Anna, jako nastolatka zostaje wysłana z na dwór Małgorzaty, księżnej Sabaudii i namiestniczki Niderlandów. Decyzję o tym, by opuściła rodzinne gniazdo w Hever i podjęła służbę dworską, podejmuje jej wyrachowany ojciec. Pobyt na niderlandzkim, a później na francuskim dworze, staje się dla dziewczynki szansą na rozwój i poznanie samej siebie. Anna dużo czyta, pochłaniając dzieła postępowych pisarzy, które interesują ją bardziej od dworskich flirtów. Zaczyna też dostrzegać nierówności płci i upokorzenia, jakich w świecie zdominowanym przez mężczyzn doświadczają kobiety. Kiedy wreszcie, już jako dojrzała i pewna siebie panna, wraca do Anglii, przykuwa uwagę samego Henryka VIII. Widząc zainteresowanie króla, żądni wpływów męscy przedstawiciele jej rodziny – nie bacząc na pragnienia Anny – podejmują szereg działań, aby popchnąć ją w jego ramiona. W pewnym momencie sam monarcha proponuje, by została jego kochanką, ona jednak odrzuca zaloty, przypominając mu, że jest żonatym mężczyzną – na dodatek takim, który niedawno romansował z jej siostrą Marią. Odrzucenie potęguje obsesję Henryka, któremu Anna ostatecznie ulega. Perspektywa urodzenia królewskiego potomka, oraz możliwość podniesienia rangi rodu Boleynów i wywarcia zemsty na zawistnikach, okazuje się zbyt nęcąca, by oprzeć się pokusie… Drugi tom serii Królowe to porywająca historia kobiety, która wyprzedzała swoje czasy i której działania na zawsze zmieniły oblicze Anglii

Piękna płomiennoruda Elżbieta jest najstarszą córką króla Anglii Edwarda IV, uwielbianą przez bliskich. Jej szczęśliwe życie kończy się jednak po nagłej śmierci ukochanego ojca i przejęciu władzy przez stryja, Ryszarda III. Owiany złą sławą krewniak przejmuje pieczę nad nieletnimi braćmi Elżbiety, prawowitymi dziedzicami korony, i zamyka ich w twierdzy Tower, której już nigdy nie opuszczą. Kiedy książęta przepadają bez śladu, Ryszard III – aby uprawomocnić swoje prawa do tronu – czyni starania o rękę Elżbiety. Ona zaś, mimo że widzi w stryju zabójcę braci, czuje się zobowiązana do przyjęcia jego awansów. Kiedy sprawa małżeństwa ze zbrodniarzem wydaje się przesądzona – niemal jak w baśni – Elżbietę z opresji ratuje daleki kuzyn Henryk Tudor, który rzuca wyzwanie Ryszardowi i pokonuje go w bitwie pod Bosworth. Po śmierci uzurpatora Henryk koronuje się na króla, a Elżbieta zostaje jego żoną i zarazem pierwszą królową z dynastii Tudorów. Ich małżeństwo jednoczy rywalizujące dotąd o władzę rody Lancasterów i Yorków, Anglii zaś, od trzech dekad wyniszczanej wojną domową, przynosi upragniony pokój. Elżbieta na powrót czuje się szczęśliwa, a jej radości dopełniają narodziny kolejnych dzieci, z których jedno, Henryk, zostanie kiedyś potężnym władcą i będzie rządziło krajem przez ponad trzydzieści lat. Elżbieta York to pierwsza część Trylogii Róże Tudorów.

Katarzyna Aragońska ma zaledwie szesnaście lat, kiedy stawia stopę na angielskiej ziemi. Jako córka Izabeli i Ferdynanda, potężnych Królów Kastylijskich, jest upragnioną kandydatką na żonę dla następcy angielskiego tronu, Artura Tudora, w którego ojcu wielu widziało parweniusza i uzurpatora. I chociaż małżeństwo zostaje zawarte, Arturowi nie będzie dane założyć korony, umiera bowiem niedługo po ślubie. Stęskniona za matką i opłakująca zmarłego przedwcześnie brata Katarzyna pozostaje sama na nieznanej ziemi, gdzie wszystko jest obce – język, obyczaje, a nawet pogoda. Zdana na łaskę i niełaskę teścia, Henryka VII, egzystuje w warunkach nielicujących z godnością księżniczki i musi walczyć o miłość. Tym razem bowiem gorącym i szczerym uczuciem obdarza młodego i przystojnego szwagra. Mimo że ukochany Henryk odwzajemnia jej afekt i nawet dochodzi do zaręczyn, droga do małżeństwa okazuje się wyboista i kręta z woli panującego króla. Na szczęście cierpliwość Katarzyny zostaje nagrodzona – po przedwczesnej śmierci teścia może poślubić ukochanego i zostać królową Anglii. Uczucie, jakie łączy ją i Henryka VIII, jest szczere, ale pojawiają się siły zagrażające ich małżeństwu, a nawet przyszłości dynastii. Dzieci, których z taką nadzieją oczekiwała, umierają, a Henryk ulega urokowi jej dwórki, Anny Boleyn. Katarzyna musi teraz podjąć ostateczną walkę – o utrzymanie małżeństwa i swoją godność. Z historii wiemy, w jakich okolicznościach Katarzyna Aragońska umierała... Ta fascynująca powieść pokazuje nam, jak żyła

Outremer – ziemia za morzem w roku 1147. Królestwo Jerozolimskie wyprzedzające swoją epokę. Kraina ludzi wolnych, nieznająca ciemiężenia chłopów, pańszczyzny ani podatków nakładanych kaprysem feudała, w której chrześcijańska większość nie prześladuje muzułmanów, Samarytan ani Żydów. Państwo, którego praworządność budzi zazdrość sąsiednich ludów. Królestwo, w którym kobiety cieszą się prawami i swobodą nieznaną w Europie. Kraj witający każdego przybysza i dający nadzieję na nowe życie… Czy takie królestwo może przetrwać w zmieniającym się świecie? Czy miecze templariuszy i joannitów zdołają podtrzymać sklepienie gmachu Outremer, rozdartego rodzinnymi konfliktami o władzę i zagrożonego przez fanatycznych Seldżuków, dla których religia jest tylko pretekstem do podbojów? W owych trudnych czasach, gdy tolerancyjny islam powoli odchodzi w przeszłość, na tle fascynującej kultury i egzotycznych krajobrazów, politycznych knowań i miłosnych intryg splatają się losy bohaterów: templariusza Tybalda i hrabiny Marii de Griss, niepomnego swojej przeszłości Rogera i tajemniczej Medid oraz wielu postaci historycznych na czele z Alienor Akwitańską, której romans ze stryjem postawi pod znakiem zapytania powodzenie całej krucjaty. W szeregach amii krzyżowej przybywają również piastowcy książęta ze skłóconych ze sobą linii rodu, Henryk Sandomierski i Bolesław Wysoki, których krucjata zderzy z wielką polityką i wojną, pierwszemu przynosząc zakazaną miłość, drugiemu otwierając drogę do kariery na cesarskim dworze. I odmieni każdego z nich. Odwaga jednego z Piastowiczów zmieni także losy Marii de Griss, walczącej dzielnie o ocalenie dziedzictwa dla małoletniego syna. A jak zakończy się jej walka o serce templariusza? I czy zakonnik ma prawo do uczucia? Odpowiedzi na te i inne pytania odnajdziemy na kartach powieści…

Muka to moja spowiedź. Przedwidoki – magiczne opisy miejsca i aury poczęcia przeplatają się z pierwszymi zamglonymi przebłyskami wspomnień, by potem przenieść Czytelnika do dziecięcych lat w PRL-u. Chronologia jest tu pozorna, czasy i wydarzenia tak naprawdę się przeplatają – meandrując, ukazują rozrzucone w czasie sceny z życia. Przechowane w pamięci obrazy są gęsto utkane z realiów epoki, z życia krakowskiego osiedla i szkoły tysiąclatki, artystycznego Krakowa i losów Polski. Wszystko jest nacechowane nostalgią, tęsknotą za minionym, a przede wszystkim – bezskuteczną pogonią za bezpieczeństwem, za bezwarunkową miłością. Sceny pozornie beztroskie, lekkie jak raj dzieciństwa, z czasem odsłaniają cząstki dramatu. Paweł Daniel Zalewski Dziękuję za tak zwany maszynopis. Niezwykła ta opowieść, napisana piękną polszczyzną, mądra i poruszająca, zmuszająca do refleksji. Cieszę się, że w treści znalazły się akcenty bliskie mojemu sercu – lwowskie migawki, które tak mnie ujęły w poprzedniej Pana powieści. Tamta od lat dumnie pręży swój grzbiet na półce w mojej domowej bibliotece. A tu ocalił Pan też tamten Kraków, z czasu moich studiów. z listu od Janusza Majewskiego Tu fabuła płynie podobnie jak ludzka pamięć – idzie ku przodowi, by po chwili zatrzymać się na obrazie, cofającym nas do danego miejsca, czasu, zapachu. W ten właśnie sposób podróżujemy z Autorem po nostalgicznej krainie wspomnień, która swoją lirycznością i czułością przypomina Dolinę Issy. Młodszy Czytelnik skorzysta z lektury Muki jako opowieści o czasach zasłużenie minionych, które zna jedynie z opowieści rodziców i dziadków, dojrzalsi Czytelnicy będą mogli utożsamić się z głównym bohaterem, sięgając pamięcią do własnych zabaw przy trzepaku i szkolnych zwyczajów. Jednak Muka to coś więcej. To również opowieść o dorosłości i o tym, co dzieje się z człowiekiem, gdy usłyszy wyrok śmierci. JustBooks Każdy rozdział książki to inna historia, inny wątek, brakuje wyraźnie zarysowanej linii czasowej. Jednak opowieści dopełniają się, tworzą spójną całość, choć brak sztywnej chronologii sprawia, że każde z nich mogłoby funkcjonować również jako samodzielny tekst. Dzięki temu pozycję Zalewskiego można by czytać na dwa sposoby niczym Grę w klasy Julio Cortázara, nie gubiąc się przy tym w fabule. Lektura z pewnością zostanie zapamiętana i doceniona przez miłośników głębokiej, introspektywnej prozy. Izabela Michalska